درخواست معترضان بنگلادشی از برنده جایزه صلح نوبل برای ریاست دولت موقت

محمد یونس، برنده بنگلادشی جایزه صلح نوبل، استعفای شیخه حسینه را «دومین روز آزادی» کشورش نام داد

یک روز پس از استعفای شیخه حسینه، نخست‌وزیر بنگلادش، و خروج او از کشور، برخی سازمان‌دهندگان اصلی اعتراض‌های دانشجویی بنگلادش از محمد یونس، برنده جایزه صلح نوبل، خواستند اداره دولت موقت را بر عهده بگیرد.

به گزارش آسوشیتدپرس، با خروج شیخه حسینه ۷۶ ساله از بنگلادش، رئیس‌جمهوری و فرمانده ارتش این کشور اعلام کردند که دولت موقت به‌زودی تشکیل خواهد شد.

ناهید اسلام، یکی از برگزارکنندگان اصلی تظاهرات دانشجویی در بنگلادش، با انتشار یک پست ویدیویی در شبکه‌های اجتماعی خبر داد که رهبران تظاهرات دانشجویی پیش‌تر با محمد یونس گفت‌وگو کرده‌اند و او با توجه به وضعیت فعلی کشور موافقت کرده است که مسئولیت پیشنهاد شده را بپذیرد. البته اسلام تاکید کرد که گروه‌های مختلف معترضان پیشنهادهای دیگری نیز مطرح کرده‌اند.

یونس که استعفای حسینه را «دومین روز آزادی» بنگلادش خوانده، در زمان نخست‌وزیر سابق با تعدادی اتهام فساد مواجه و محاکمه شد. او که سال ۲۰۰۶ به دلیل پیشگامی در ارائه وام‌های کوچک و کم‌بهره برای کمک به فقرزدایی جایزه نوبل گرفته بود، می‌گوید با انگیزه انتقام‌گیری به او اتهام فساد وارد شده است.

محمد یونس سال ۱۹۸۳ بانک «گرامین» را با هدف اعطای وام‌های خرد به کارآفرینانی که واجد شرایط دریافت وام بانکی نیستند، تاسیس کرد. موفقیت این بانک در فقرزدایی به اقدام‌های مالی مشابه در بسیاری از کشورهای دیگر منجر شد.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

یونس سال ۲۰۰۷ از قصد خود برای تشکیل یک حزب سیاسی خبر داد. اگرچه او این خواسته را عملی نکرد، طرح آن هم خشم شیخه حسینه، دختر شیخ مجیب‌الرحمان، را برانگیخت و او پس از به قدرت رسیدن در سال ۲۰۰۸، یک رشته تحقیقات قانونی درباره یونس را آغاز کرد. یونس پیش از آن، در انتقاد از سیاستمداران کشورش، گفته بود که آن‌ها «فقط به پول علاقه دارند».

با این حال حسینه رئیس بانک گرامین را «زالوی تهیدستان» خواند و او را به «استفاده از زور و ابزارهای دیگر» برای بازپس‌گیری وام‌ از زنان فقیر روستایی متهم کرد. به گفته حسینه، بهره وام‌های بانک گرامین نزدیک ۲۰ درصد بوده است.

شیخه حسینه ۷۶ ساله پس از انتخابات مناقشه‌برانگیز ماه ژانویه، برای چهارمین دوره متوالی قدرت را به دست گرفت. این در حالی است که هزاران تن از اعضای اپوزیسیون قبل از رای‌گیری زندانی شده بودند و ایالات متحده و بریتانیا نتیجه انتخابات را غیرقابل اعتماد دانستند.

پس از هفته‌ها اعتراض به نظام سهمیه‌بندی مشاغل دولتی که به خشونت کشیده و به چالشی گسترده‌تر برای حکومت ۱۵ ساله شیخه حسینه تبدیل شد، او در نهایت روز دوشنبه استعفا کرد و از بنگلادش گریخت. پس از آن هزاران تظاهرات‌کننده به اقامتگاه رسمی او و دیگر ساختمان‌های مرتبط با حزب و خانواده‌اش یورش بردند.

بر اساس گزارش‌های رسانه‌‌ای، خشونت‌ها قبل و بعد از استعفای شیخ حسینه دست‌کم ۱۰۹ کشته و صدها زخمی به جا گذاشته است. ژنرال واکر الزمان، فرمانده ارتش بنگلادش، گفت که کنترل کشور را به طور موقت در دست می‌گیرد و تلاش می‌کند ناآرامی‌های فزاینده را متوقف کند. ارتش از نفوذ سیاسی قابل‌توجهی در بنگلادش برخوردار است و از زمان استقلال این کشور در سال ۱۹۷۱، بیش از ۲۰ بار کودتا یا برای کودتا تلاش کرده است.

 محمد شهاب‌الدین، رئیس‌جمهوری بنگلادش، نیز اواخر روز دوشنبه پس از دیدار با واکر الزمان و سیاستمداران مخالف اعلام کرد که پارلمان منحل خواهد شد و در اسرع وقت یک دولت ملی تشکیل می‌شود که تا انتخابات جدید برگزار شود.

حزب اصلی اپوزیسیون ملی‌گرای بنگلادش نیز روز سه‌شنبه از مردم خواست در «لحظه‌ انتقالی در مسیر دموکراتیک» خویشتن‌داری کنند. این درخواست پس از آن مطرح شد که معترضان بنگلادشی وارد اقامتگاه رسمی شیخ حسینه شدند. تعدادی دیگر از معترضان نیز خانه اجدادی خانواده حسینه را که به موزه تبدیل شده بود، تاراج کردند. این در حالی است که پدر شیخ حسینه، شیخ مجیب‌الرحمان، اولین رئیس‌جمهوری و رهبر استقلال بنگلادش نامیده می‌شود.

روزنامه ایندین اکسپرس گزارش داد که شیخ حسینه روز دوشنبه پس از ترک داکا در یک فرودگاه در نزدیکی دهلی‌نو فرود آمد و با آجیت دوال، مشاور امنیت ملی هند، ملاقات کرد. در آن گزارش آمده است که حسینه به خانه‌ای منتقل شده است و احتمالا به بریتانیا می‌رود.

به گفته برخی کارشناسان، خروج شیخه حسینه تهدیدی برای بروز بی‌ثباتی‌های بیشتر در این کشور پرجمعیت آسیای جنوبی است که در حال حاضر با مجموعه‌ای از بحران‌ها از بیکاری گرفته تا فساد و تغییرات آب‌و‌هوایی، دست‌وپنجه نرم می‌کند.

 حسینه با کشورهای قدرتمند از جمله هند و چین، روابط برقرار کرده بود اما روابط بنگلادش با ایالات متحده و سایر کشورهای غربی به دلیل محدودیت‌های آزادی مدنی در این کشور مسلمان با ۱۷۰ میلیون جمعیت، تیره‌وتار بود.

بیشتر از جهان